Tekst introductie vernisage e-atelier.

Tekst introductie vernisage tentoonstelling e-atelier.
Wisper / Kunstwerk(t) - SD Worx Antwerpen
door Stefaan Wouters - ere-directeur Academie Borsbeek

10 mei 2007

Tentoonstelling e-atelier. Wisper / Kunstwerk(t) - SD Worx Antwerpen

10 mei 2007

"Het is een bekend gegeven; cursisten uit het DKO of andere beeldende opleiding, beëindigen, na jaren in atelierverband onder leiding van een docent te hebben gewerkt, deze opleiding en vallen 9 op 10 keer in een vacuüm. De docenten hebben hen begeleid tot semi-professionele kunstenaars, de eindjury is unaniem vol lof over de gepresenteerde resultaten. Maar na deze cursus komen ze er nog nauwelijks toe iets te presteren. De uitdaging is weg, de stimulansen ontbreken en het comfort van het atelier is er niet meer. Ze missen de feedback van de docent en de medecursisten.
Echt verwonderlijk is dat niet. Hetzelfde doet zich min of meer voor bij beeldende kunstenaars die zonder ondersteunende galerie vallen, daardoor geen stimulans meer hebben en geen publiek commentaar meer krijgen. In een van de weinige interviews die Marcel Duchamp heeft weggegeven merkt hij op dat een kunstwerk pas een kunstwerk is als het door een publiek wordt bekeken en erkend. Dito voor de kunstenaar. Slechts weinigen werken verder aan een beeldend oeuvre zonder de noodzaak te hebben het gecreëerde te tonen (Van Gogh).
Wisper en Kunstwerk(t) hebben met het initiatief e-atelier onder leiding van Liesbet Verschueren, niet alleen het probleem onderkent, zij hebben ook een middel aangeboden om het te verhelpen.
Dinsdag ben ik de tentoonstelling, begeleid door Liesbet Verschueren, komen verkennen. Daarbij heb ik per deelnemer een aantal sleutelbegrippen genoteerd. Pas later heb ik de begeleidende teksten van de deelnemers gelezen. Toen viel mij op hoe dikwijls mijn sleutelwoorden hetzij letterlijk hetzij inhoudelijk terug te vinden waren in deze teksten. Dat wijst erop dat de cursisten goed weten waarmee zij bezig zijn geweest en op dat punt de cursus zijn doel heeft bereikt."

In de volgorde die ook in de brochure wordt gebruikt geef ik samengevat mijn indrukken over het tentoongestelde werk.

Hanna Vereycken:
De composities, verrassende invalshoeken en de harmonie van toon op toon halen gemakkelijk de bovenhand op de worsteling met het tekenen. Dat is perfect aanvaarbaar. De zeggingskracht domineert over de vaardigheid. De werken hebben een sterk kosmisch gevoel, mede door de blow-up’s van de
“ik-beelden” (geen zelfportretten) en de reeds genoemde compositorische aanpak. Ook de presentatie in de fijne zwarte kaders werkt goed.
...

zelfportret?

Tijdens de tentoonstelling kwamen er veel vragen naar het waarom?
Waarom zelfportret?
waarom die verf, dat standpunt?
Leg eens uit !
Omdat de tentoonstelling voor mij geen eindpunt was van dit proces (het gevoel nog niet klaar te zijn) was het moeilijk het 'uit te leggen'
'ophangen' kon wel

ik vond zonet een passende uitspraak over zelf-portretten:

Door de hele kunstgeschiedenis heen hebben schilders altijd zelfportretten gemaakt. Het is uiteraard handig dat het model altijd aanwezig is op elk gewenst moment. Bovendien klaagt het model niet over de gelijkenis. Dat biedt de mogelijkheid om technieken of gelaatsexpressies uit te proberen zonder door allerhande andere zaken gestoord te worden. Alleen maar de schilder en het werkstuk. (naar: Henk VandenBerg)

Vernisage