Na overleg met Liesbet, besloten om woensdag 8 nov. naar de tentoonstelling van Spilliaert te gaan, in het museum voor schone kunsten in Brussel.Rondwandelend op de tentoonstelling leek het me eerst een vreemde keuze. Zijn werk is op het eerste zicht erg inhoudelijk, filosofisch ... en je hoeft geen uren te staren naar zijn werkstukken om te achterhalen welke technieken de schilder heeft aagewend. Daarnaast werkte hij eerder met typische tekenmaterialen (OI inkt in combinatie met tekenpotlood, pastelkrijt, aquarel...)
Wanneer ik me later in het boek (uitgegeven naar aanleiding van de tentoonstelling) 'léon Spilliaert, een vrije geest' verdiep, ontdek ik gelijkenissen die me de keuze voor Spilliaert doen begrijpen:
"... De evolutie van Spilliearts werk wijkt af van het normale ontwikkelingspatroon van een acadelische geschoolde kunstenaar van omstreeks 1900, in de eerste plaats omdat hij nooit een technische opleiding heeft genoten, maar wars van de tradidionele voorbeelden, als autodidact zijn eigenbeeldenvocabularium heeft opgebouwd ..." (p15)
Verder geeft de eenvoud die de composities uitstralen me het nodige zelfvertrouwen dat ik me kan wagen aan die reproductie.
No comments:
Post a Comment